അഞ്ച് പാണ്ഡവ സഹോദരന്മാർ വിശുദ്ധ മഹാഭാരത യുദ്ധം പൂർത്തിയാക്കി. വിജയികളായ രാജാക്കന്മാർക്ക് വേണ്ടിയുള്ള യാഗം പോലും അവർ പൂർത്തിയാക്കി, അത് ഉദയസൂര്യന്റെ മഹത്വത്തെ പ്രതീകപ്പെടുത്തി. ഇനി അവരുടെ ഭൗമിക തീർത്ഥാടനം പൂർത്തിയാക്കുന്നതിന് മുമ്പ് നേടേണ്ടത് പരമമായ ആനന്ദം മാത്രമായിരുന്നു. യഥാർത്ഥ രക്ഷ നേടുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് നീങ്ങിക്കൊണ്ട് അവർ ഹരിദ്വാറിലെ തീർത്ഥാടന കേന്ദ്രത്തിൽ എത്തിച്ചേർന്നു.
എന്ത് വിലകൊടുത്തും മോക്ഷം (രക്ഷ) നേടുന്നതിനും, അതുവഴി മനുഷ്യന്റെ ആത്മാവിന്റെ ഒരേയൊരു ആഴത്തിലുള്ള ആഗ്രഹം പൂർത്തിയാക്കുന്നതിനുമായി അവർ മഹത്തായ ഗംഗയുടെ തീരത്തെത്തി. അവിടെ ബ്രഹ്മകുണ്ഡിലെ ഹരി കി പൗഡിയിൽ ചെന്ന് ചടങ്ങനുസരിച്ച് പുണ്യസ്‌നാനം ചെയ്തു. അതിനുശേഷം മോക്ഷത്തിനായുള്ള അവരുടെ അന്വേഷണം പൂർത്തിയാക്കുന്നതിനായി ഹിമാലയൻ പർവതങ്ങളുടെ മഹത്തായ താഴ്വരകളിലേക്ക് കയറിപ്പോയി.
ബ്രഹ്മകുണ്ഡിലെ ഗംഗാജലത്തിലെ ഈ സ്നാനം അവരെ പരിശുദ്ധമായ മോക്ഷം (രക്ഷ) നേടുന്ന പാതയിലേക്ക് എത്തിച്ചോ എന്നത് നിത്യനായ ദൈവം മാത്രമേ അറിയൂ. ശ്രീമദ് ഭഗവദ്ഗീതയുടെ ശബ്ദം ശ്രദ്ധിക്കുമ്പോൾ നമുക്ക് മുന്നറിയിപ്പ് മണികൾ കേൾക്കാം.
‘മനുഷ്യം ലോകം മുക്തി ദ്വാരം’ - അതായത് മനുഷ്യശരീരത്തിലെ ആയുസ്സ് വിമോചനത്തിലേക്കുള്ള കവാടമാണ്.
സങ്കീർണ്ണമായ ബന്ധങ്ങളുടെയും ആശയക്കുഴപ്പങ്ങളുടെയും ലോകത്താണ് നമ്മൾ ജീവിക്കുന്നത്. ഇവിടെ പുരോഗതിയും അവസരങ്ങളും പലമടങ്ങ് വരുന്നു, എന്നിട്ടും ദീർഘകാല സമാധാനത്തിനായി മാർഗ്ഗങ്ങളും വഴികളും കണ്ടെത്തുന്നതിൽ നിരാശയുണ്ട്.
സമാധാനത്തിന്റെയും സന്തോഷത്തിന്റെയും ആ പാതയിലെ തീർത്ഥാടകർ എന്ന നിലയിൽ, ജീവനുള്ള ദൈവത്തിന്റെ വചനം നമ്മളോടുള്ള അതിൻ്റെ അർത്ഥം പങ്കുവെക്കാൻ നമ്മെ എല്ലാവരെയും പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. ഈ ലേഖനം എഴുതിയത് ഇന്ത്യയിലെ അജ്മേർ, പുഷ്‌കറിലെ മുഖ്യ പുരോഹിതന്റെ മകനായ പണ്ഡിറ്റ് ധരം പ്രകാശ് ശർമ്മയാണ്. പുരാതന ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ (തിരുവെഴുത്തുകളിൽ) നിന്നുള്ള സത്യവും, പ്രഭു യേശുക്രിസ്തുവുമൊത്തുള്ള അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ യാത്രയും ഇതിൽ സംക്ഷിപ്‌തമായി അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഈ ലഘുലേഖ, ഈ ലളിതവും ആത്മാർത്ഥവുമായ സത്യം അനേകം ജീവിതങ്ങളെ സമ്പന്നമാക്കുകയും ജീവനുള്ള ദൈവത്തിന്റെ സമാധാനത്തിലേക്കും സന്തോഷത്തിലേക്കും അവരെ കൊണ്ടുവരികയും ചെയ്യട്ടെ എന്ന ഞങ്ങളുടെ പ്രാർത്ഥനയോടെ പുറത്തിറക്കുന്നു.

രക്ഷയുടെ വലിയ ആവശ്യകതയും അത് എന്തുകൊണ്ട് നേടാൻ കഴിയുന്നില്ല എന്നതും
മോക്ഷം അഥവാ രക്ഷയുടെ വ്യക്തമായ അനുഭവം മനുഷ്യരാശിയുടെ ഏറ്റവും കടുപ്പമേറിയ പ്രശ്നവും ഏറ്റവും വലിയ ആവശ്യകതയുമാണ്. വിവേക ചൂഡാമണി എന്ന ഗ്രന്ഥം ഈ വസ്തുതയിലേക്ക് എത്ര വ്യക്തമായി വെളിച്ചം വീശുന്നുവെന്ന് നോക്കുക: എല്ലാ സൃഷ്ടികളിലും മനുഷ്യജന്മം വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടിയാണ് നേടുന്നത്, പ്രത്യേകിച്ചും പുരുഷശരീരം. ഒരു ബ്രാഹ്മണനായി ജനിക്കുന്നത് അപൂർവ്വമാണ്, വൈദിക ധർമ്മത്തോട് ചേർന്ന് ജനിക്കുന്നത് അതിലും അപൂർവ്വം. ഇവയിൽ ഏറ്റവും പ്രയാസമേറിയത്, ബ്രഹ്മത്തിന്റെ (ഏക ദൈവം) രഹസ്യവും മായയും (പാപത്തിന്റെ, മിഥ്യയുടെ, അജ്ഞതയുടെ ബന്ധനം) മനസ്സിലാക്കുകയും അതിനുശേഷം മോക്ഷം (രക്ഷ) നേടാനുള്ള വഴി കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്യുന്ന ജന്മമാണ്.
മോക്ഷം അഥവാ രക്ഷ നേടുന്നതിലുള്ള ബുദ്ധിമുട്ടിനെ ചിത്രീകരിക്കുന്ന ഒരു മനോഹരമായ കഥ വൈദിക പശ്ചാത്തലത്തിലുണ്ട്. എളുപ്പവഴി തേടി ഒരിക്കൽ ഒരു മനുഷ്യൻ ആദിശങ്കരാചാര്യരുടെ അടുത്തെത്തി. മോക്ഷം ലഭിക്കാൻ ദൈവവുമായി ഐക്യം പ്രാപിക്കുന്നവൻ truly equal ആണെന്ന് ഗുരു പറഞ്ഞു. സമുദ്രതീരത്തിരുന്ന് മണലിൽ ഒരു കുഴിയെടുക്കാൻ ക്ഷമയുള്ളവനായിരിക്കണം, എന്നിട്ട് ഒരു കുശപ്പുല്ലെടുത്ത് സമുദ്രജലത്തിൽ മുക്കി, ആ പുല്ലിലൂടെ തുള്ളി തുള്ളിയായി സമുദ്രജലം മുഴുവൻ കുഴിച്ച കുഴിയിലേക്ക് മാറ്റണം. സമുദ്രജലം മുഴുവൻ ആ കുഴിയിലേക്ക് മാറ്റി കഴിയുമ്പോൾ അയാൾക്ക് മോക്ഷം ലഭിക്കുമത്രേ.

മോക്ഷത്തിനായുള്ള അന്വേഷണവും അതിന്റെ പ്രാപ്തിയും
ആര്യൻ സന്യാസിമാരുടെയും തീർത്ഥാടക വിശുദ്ധന്മാരുടെയും തലമുറകളുടെ എല്ലാ തപസ്സും രക്ഷയുടെ വഴിക്കായുള്ള അന്വേഷണമായിരുന്നു. വേദങ്ങളിൽ ആരംഭിച്ച് ഉപനിഷത്തുകൾ, ആരണ്യകങ്ങൾ, പുരാണങ്ങൾ എന്നിവയിലൂടെ സഞ്ചരിച്ച്, നിർഗുണ (ആത്മാവിൽ) ഭക്തിയുടെയും സഗുണ (ആനന്ദകരമായ രൂപത്തിൽ) ഭക്തിയുടെയും പാതയിലൂടെ അവർ തങ്ങളുടെ തീർത്ഥാടനം തുടർന്നു, ഇളകാത്തതും യഥാർത്ഥവുമായ ആത്മീയ ദാഹത്തോടെ അവർ മുന്നോട്ട് പോയി. മോക്ഷം എവിടെയെങ്കിലും യാഥാർത്ഥ്യമായി ഗ്രഹിക്കാനും അനുഭവിക്കാനും കഴിയുമോ? പാപത്താൽ ബന്ധിതനായ മനുഷ്യൻ സത്യത്തിനായുള്ള തൻ്റെ അന്വേഷണം തുടരുമ്പോൾ, നിത്യനായ ദൈവം, അവിടുത്തെ അനുഭവത്തിൽ നേടുക എന്നത് മനുഷ്യനുമായി ഒളിച്ചും പാത്തും കളിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നുന്നു, ഈ നിലവിളി ഉയരുന്നു- എത്രകാലം? എത്രകാലം... ഇത് തുടരും?
എന്നാൽ, ഇതാ അങ്ങനെയുള്ള കഠിനമായ, ഞരങ്ങുന്ന അന്ധകാര നിമിഷങ്ങളിൽ, യുഗങ്ങൾക്കു മുൻപ് വിശാലമായ ചക്രവാളത്തിന്റെ നീളത്തിലും വീതിയിലും ആകാശത്ത് ഒരു വെള്ളിരേഖ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു. ലോക ചരിത്രം ഈ വസ്തുതയ്ക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നു: ഏകദേശം രണ്ടായിരം വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ്, ലോകത്തിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട എല്ലാ മതങ്ങളുടെയും തത്ത്വചിന്തകൾ ഉച്ചസ്ഥായിയിൽ എത്തിയ ഒരു സമയത്ത്- ഗ്രീക്കുകാരുടെ തത്ത്വചിന്ത, സാംഖ്യ, വേദാന്തം, യോഗ, ഹീബ്രു, ജൈന, ബുദ്ധ, പേർഷ്യൻ എന്നിവയും മറ്റും, അവയുടെ സൂര്യൻ അസ്തമിക്കുകയായിരുന്നു. മനുഷ്യരാശി ആത്മീയ ചക്രവാളത്തിൽ വിഷാദത്തിലായിരുന്നപ്പോൾ, അത്യുന്നതനായ ദൈവം തന്നെ പ്രഭു യേശുക്രിസ്തു എന്ന വ്യക്തിയിൽ ശരീരം സ്വീകരിച്ചു, പൂർണ്ണമായ അവതാരമോ പൂർണ്ണാവതാരമോ ആയിത്തീർന്നു. പാപത്തിന്റെ കൂലിയുടെ ഭാരവും, മരണത്തിന്റെ ബന്ധനമായ “കർമ്മ-ദണ്ഡ്” എന്നതും മനുഷ്യരാശിയെ ബാധിക്കുന്നത് വ്യക്തിപരമായി അവന് നീക്കാൻ കഴിയേണ്ടതിന് വേണ്ടിയാണ് അവൻ പ്രത്യക്ഷനായത്. “ഇത് പൂർത്തിയായിരിക്കുന്നു” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട്, മനുഷ്യന്റെ പാപങ്ങൾക്കു വേണ്ടി യാഗപീഠമായ ക്രിസ്തുവിന്റെ ക്രൂശിൽ അവൻ സന്തോഷത്തോടെ സ്വയം സമർപ്പിച്ചു. മനുഷ്യനായി അവതരിച്ച്, മനുഷ്യന്റെ ആ അവതാരത്തിൽ മരണം സഹിച്ചുകൊണ്ട്, ‘ത്രാതാവ്’ (മനുഷ്യരാശിയുടെ ഏക രക്ഷകൻ), “പിതൃതാം പിത്രണ പിതാ” (സ്വർഗ്ഗീയ പിതാക്കന്മാരിൽ ഏറ്റവും പ്രിയങ്കരനായ പിതാവ്, ഋഗ്വേദം 4:17:17-ൽ വിഭാവനം ചെയ്തത്) എന്നീ നിലകളിലുള്ള തൻ്റെ പങ്ക് അവൻ നിറവേറ്റി.

രക്ഷയുടെ സ്രഷ്ടാവ്, പാപമില്ലാത്തവനും പൂർണ്ണാവതാരവുമായ പ്രഭു യേശുക്രിസ്തു
മനോഹരമായ പ്രകൃതിയുടെ ഈ വിശാലമായ സൃഷ്ടി; ഭാരതം എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ആര്യൻമാരുടെ നാട്ടിലെ പുത്രന്മാരും പുത്രിമാരും തങ്ങളുടെ ഏക സ്രഷ്ടാവിനും ജീവനുള്ള ദൈവത്തിനും വേണ്ടി അങ്ങോളമിങ്ങോളം ദാഹിക്കുന്നു. വേദങ്ങളിലെ തീക്ഷ്ണമായ പ്രാർത്ഥനകൾ, ഉപനിഷത്തുകളിലെ ഏറ്റവും ആഴത്തിലുള്ള ആഗ്രഹങ്ങൾ എല്ലാം ആ ഏക പരിശുദ്ധനും ഏറ്റവും ശുദ്ധനുമായ വ്യക്തിയിലേക്കും, പാപികളെ വിമോചിപ്പിക്കുന്നവനിലേക്കും തിരിയുന്നു.
പ്രപഞ്ചത്തിൽ എല്ലായിടത്തും നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന കഷ്ടപ്പാടുകൾ ലഘൂകരിക്കുന്നതിനായി അനേകം മഹദ് വ്യക്തികളും വിശുദ്ധന്മാരും പ്രവാചകന്മാരും പുരോഹിതന്മാരും രാജാക്കന്മാരും ജനിച്ചു, എങ്കിലും മരണത്തിന്റെ വേദനയുടെ അനന്തമായ ശക്തിയിൽ നിന്ന് മനുഷ്യനെ വീണ്ടെടുക്കാനും പൂർണ്ണ രക്ഷ നൽകാനും കഴിയുന്ന ഒന്നിനായുള്ള, സ്നേഹമുള്ള ദൈവത്തിന്റെ പരിശുദ്ധമായ, കുറ്റമറ്റ, പൂർണ്ണ അവതാരത്തിനായി ഈ ഭൂമിയുടെ ഓരോ കോണിലും പ്രകടമായ ആഗ്രഹവും അന്വേഷണവും അവശേഷിച്ചിരുന്നു. അപ്പോഴാണ്; ആ ഇരുണ്ട രാത്രിയുടെ മധ്യത്തിൽ നിന്ന് ഉദയനക്ഷത്രം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടത്. നിത്യനും സൃഷ്ടിക്കപ്പെടാത്തവനുമായവൻ; ആദിയും അന്തവുമായ ദൈവം, പാപത്തിന്റെ ശക്തമായ പിടിയിൽ നിസ്സഹായരായി കുടുങ്ങിയ മനുഷ്യരാശിയോടുള്ള അഗാധമായ അനുകമ്പയാൽ മനുഷ്യവതാരം സ്വീകരിച്ചു. ഈ ഒരു പൂർണ്ണമായ അവതാരത്തിനായി, ഈ സൃഷ്ടി മുഴുവനും എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളും വലിയ പ്രതീക്ഷയോടെ ആകാംഷയോടെ കാത്തിരുന്നു. വേദഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള ആദരണീയമായ വാക്യങ്ങൾ ഇവയാണ്: “വാഗ് വൈ ബ്രഹ്മം” (ബൃഹദാരണ്യക ഉപനിഷത്ത് 1:3, 21, 41:2 ) അർത്ഥം: വചനം ദൈവമാണ്; “ശബ്ദാഖര പരം ബ്രഹ്മം” (ബ്രഹ്മബിന്ദു ഉപനിഷത്ത് 16) അർത്ഥം: ലോകോസ് അവിനാശിയായ ദൈവമാണ്, സകല സൃഷ്ടിയുടെയും കാരണവും ഭരണാധികാരിയും (ഋഗ്വേദം 10:125) ആയ പരമോന്നത നേതാവ്, പാപികളായ മനുഷ്യരാശിയെ സംരക്ഷിക്കാനും രക്ഷിക്കാനും വേണ്ടി, പരിശുദ്ധവും പാപമില്ലാത്തതുമായ ഒരു ശരീരത്തിൽ സ്വയം ഭൂമിയിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.

ദൈവികതയുടെ വ്യക്തിരൂപം: ദൈവപുത്രനായ യേശുക്രിസ്തു.
പ്രധാനപ്പെട്ട ഹൈന്ദവ പുരാണങ്ങളിൽ ഒന്നായ, ശ്രീമദ് ഭഗവദ്ഗീതയുടെ എഴുത്തുകാരനായ മഹർഷി വേദവ്യാസൻ ഏകദേശം ബി.സി. 20-ൽ സംസ്കൃതത്തിൽ എഴുതിയ ഭവിഷ്യപുരാണം, പ്രതിസർഗ്ഗ പർവ്വത്തിലെ ഭാരതഖണ്ഡം 31-ാം വാക്യത്തിൽ ഈ വിശുദ്ധ അവതാരത്തെക്കുറിച്ച് വളരെ വ്യക്തമായി വിവരിക്കുന്നു:
യീശ് മൂർത്തി ഹൃദയം പ്രാപ്ത നിത്യ ശുദ്ധ ശിവങ്കരി;
യീശാ മശി ഇത്വിച്ച മമ നാമ പ്രതിഷ്ഠിതം,
അർത്ഥം: നിത്യനും പരിശുദ്ധനും കരുണാമയനും രക്ഷ നൽകുന്നവനുമായ ദൈവത്തിന്റെ വെളിപ്പെടുത്തൽ; നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ വസിക്കുന്നവൻ പ്രകടമായിരിക്കുന്നു. അവന്റെ പേര് യീശു മശി (യേശുക്രിസ്തു) എന്നാണ്.
മനുഷ്യരാശിയുടെ രക്ഷകനായ, ദൈവത്തിൻ്റെ അവതാരത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുമ്പോൾ, ഭവിഷ്യപുരാണം അവനെ പുരുഷ ശുഭം (കുറ്റമറ്റവനും പരിശുദ്ധനുമായ വ്യക്തി) എന്ന് പരാമർശിക്കുന്നു. ബലവാൻ രാജ ഗൗരംഗ് ശ്വേത വസ്ത്രകം (വെള്ളവസ്ത്രം ധരിച്ച പരിശുദ്ധനായ വ്യക്തിയിലുള്ള പരമാധികാരിയായ രാജാവ്); യീഷ് പുത്ര (ദൈവപുത്രൻ); കുമാരി ഗർഭ സംഭവം (ഒരു കന്യകയിൽ നിന്ന് ജനിച്ചവൻ); സത്യ വ്രത പരായാണം (സത്യത്തിന്റെ പാതയെ താങ്ങിനിർത്തുന്നവൻ) എന്നും പറയുന്നു.
മനുഷ്യരാശിയുടെ രക്ഷകനായ പ്രഭു യേശുക്രിസ്തുവിൻ്റെ ഈ ദിവ്യ അവതാരത്തെക്കുറിച്ച് ആധികാരികമായി സംസാരിക്കുന്നത് ഇന്ത്യയുടെ വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ മാത്രമല്ല; ഏറ്റവും പഴക്കമുള്ള യഹൂദ വിശുദ്ധ എഴുത്തുകളും പഴയനിയമത്തിലെ പുസ്തകങ്ങളും അവൻ്റെ ജനനത്തിന് എഴുനൂറ് വർഷം മുമ്പ് ഈ വസ്തുതയ്ക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിച്ചു: "അവനിൽ പാപം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല" (യെശ. 7:14). ഇസ്ലാം പോലും, അതിൻ്റെ മുഖ്യ മതഗ്രന്ഥമായ വിശുദ്ധ ഖുർആനിലെ സൂറത്ത് മറിയത്തിൽ, പ്രഭു യേശുക്രിസ്തുവിനെ "റൂഹ് അള്ളാ" അഥവാ ദൈവത്തിന്റെ ആത്മാവ് എന്ന് പരാമർശിക്കുന്നു, കൂടാതെ മറിയം എല്ലാ സ്ത്രീകളിലും പരിശുദ്ധയാണെന്നും പറയുന്നു.
ഏകനും നിത്യനുമായ സർവ്വശക്തനായ ദൈവം എപ്പോഴെങ്കിലും അവതരിച്ചിട്ടുണ്ടോ? ഉണ്ടെങ്കിൽ, അതിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടുന്ന വാഗ്ദാനങ്ങളും അടയാളങ്ങളും എന്തൊക്കെയാണ്? തിരുവെഴുത്തുകളും വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥങ്ങളും ദൈവം ഇങ്ങനെയൊക്കെ ആയിരിക്കണം എന്നതിൻ്റെ താഴെക്കൊടുത്ത സൂചനകൾ നൽകുന്നു: സനാതന ശബ്ദ ബ്രഹ്മ (നിത്യനായവനും ദൈവമായ വചനവും), സൃഷ്ടികർത്താവ് (സ്രഷ്ടാവ്), സർവ്വജ്ഞൻ (സർവ്വജ്ഞാനമുള്ളവൻ), നിഷ്പാപ-ദേഹി (പാപമില്ലാത്തവൻ), സച്ചിദാനന്ദ (സത്യം, ബോധം, ആനന്ദം), ത്രി ഏകായ പിതാ (ത്രിത്വത്തിലുള്ള ദൈവം), മഹാൻ കർമ്മയോഗി (ദൈവഹിതം നിറവേറ്റിയ മഹാൻ), സിദ്ധ ബ്രഹ്മചാരി (പൂർണ്ണ ബ്രഹ്മചര്യം പാലിച്ചവൻ), അലൗകിക സന്യാസിൻ (അലൗകികമായ സന്യാസി), ജഗത് പാപ വാഹി (ലോകത്തിന്റെ പാപം വഹിക്കുന്നവൻ), യജ്ഞ പുരുഷ (യാഗപീഠത്തിലെ ബലി), അദ്വൈത (ഒന്നാമൻ), അനുപം പ്രേമി (തുല്യതയില്ലാത്ത സ്നേഹിതൻ).
ദൈവവചനമായ ബൈബിളിൻ്റെ പുതിയ നിയമത്തിൽ ഈ ഗുണങ്ങളെല്ലാം അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. മാത്രമല്ല, പ്രഭു യേശുക്രിസ്തുവിൻ്റെ ജീവിതത്തിലും പരിശുദ്ധ വ്യക്തിത്വത്തിലും ദൈവത്തിൻ്റെ ഈ അവതാരത്തിൻ്റെ അതുല്യതയുടെ നിരവധി വശങ്ങൾ വേണ്ടുവോളം പ്രകടമാണ്.

രക്ഷ: യേശുക്രിസ്തുവിൽ മാത്രം
യേശുവിലൂടെയുള്ള ദൈവത്തിന്റെ പരിശുദ്ധ വചനം രക്ഷയെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്: “ദൈവം പണ്ട് പല പ്രാവശ്യവും പലവിധത്തിലും പ്രവാചകന്മാർ മുഖാന്തരം പിതാക്കന്മാരോട് അരുളിച്ചെയ്തിട്ട്, ഈ അന്ത്യകാലത്ത് താൻ സകലത്തിനും അവകാശിയായി നിയമിച്ച തന്റെ പുത്രൻ മുഖാന്തരം നമ്മോട് അരുളിച്ചെയ്തിരിക്കുന്നു. അവൻ അവന്റെ തേജസ്സിന്റെ പ്രഭയും അവൻ്റെ സത്തയുടെ കൃത്യമായ പ്രതിരൂപവുമാണ്” (എബ്രാ. 1:1-3). “ഞാൻ തന്നെ വഴിയും സത്യവും ജീവനും ആകുന്നു; ഞാൻ മുഖാന്തരമല്ലാതെ ആരും പിതാവിന്റെ (ദൈവത്തിന്റെ) അടുക്കൽ വരുന്നില്ല” (യോഹ. 14:6). “ഞാനും എൻ്റെ പിതാവും ഒന്നാകുന്നു” (യോഹ. 10.30).
“ഇപ്പോൾ യേശുക്രിസ്തുവിലുള്ളവർക്ക് ഒരു ശിക്ഷാവിധിയും ഇല്ല; അവർ ജഡത്തെ അനുസരിച്ച് നടക്കുന്നില്ല, ആത്മാവിനെ അനുസരിച്ച് നടക്കുന്നു” (റോമ. 8:1). “പാപത്തിന്റെ ശമ്പളം മരണമാണ്, എന്നാൽ ദൈവത്തിന്റെ ദാനമോ നമ്മുടെ കർത്താവായ യേശുക്രിസ്തുവിൽ നിത്യജീവനാണ്” (റോമ. 6:23).
പ്രിയ സ്നേഹിതാ, നിങ്ങൾ രക്ഷയുടെ പാതയിലെ ഒരു സഞ്ചാരിയാണോ? നിങ്ങളുടെ ആത്മാവ് ജീവനുള്ള ദൈവത്തിനു വേണ്ടി ദാഹിക്കുകയും അതിനായി ആഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ടോ? പ്രഭു യേശുക്രിസ്തുവിൽ മാത്രമേ നിങ്ങളുടെ പാപബന്ധനങ്ങളിൽ നിന്ന് വീണ്ടെടുപ്പും, സകല ബുദ്ധിയെയും കവിയുന്ന സമാധാനവും നിങ്ങൾക്ക് ലഭിക്കൂ. അവതാരമെടുത്ത ദൈവം ഈ നിമിഷം നിങ്ങളെ വിളിക്കുന്നു. “ഭൂമിയുടെ അറ്റങ്ങളേ, എൻ്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞ് രക്ഷിക്കപ്പെടുവിൻ, എന്തെന്നാൽ ഞാൻ ദൈവമാകുന്നു, വേറെ ആരുമില്ല!” (യെശ. 45:22). “അവനിൽ (യേശുവിൽ) വിശ്വസിക്കുന്ന ആരും നശിച്ചുപോകാതെ നിത്യജീവൻ പ്രാപിക്കേണ്ടതിന്” (യോഹ. 3:16). പ്രഭു യേശുക്രിസ്തുവിൽ അല്ലാതെ മറ്റെവിടെയും രക്ഷ ലഭ്യമല്ല. സർവ്വശക്തനായ ദൈവം ഈ സത്യത്തിൽ നിങ്ങളെ ശക്തിപ്പെടുത്തുകയും സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്യട്ടെ എന്ന് ഞങ്ങൾ ആഴമായി പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു.
“ആശ്രദ്ധ പരമം പാപം ശ്രദ്ധാ പാപ പ്രമോചിനി” (മഹാഭാരതം, ശാന്തി പർവ്വം 264:15:19) അർത്ഥം: അവിശ്വാസമായിരിക്കുന്നത് ഒരു വലിയ പാപമാണ്, എന്നാൽ വിശ്വാസവും ബോധ്യവും ഒരുവന്റെ പാപങ്ങളെ കഴുകിക്കളയുന്നു.

“രക്ഷയിലേക്കുള്ള പാത” എന്ന സന്ദേശം എഴുതിയ ആളുടെ സാക്ഷ്യത്തിൽ നിന്നുള്ള ഒരു വാക്ക്
പ്രഭു യേശുക്രിസ്തുവും ക്രിസ്തുമതം എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നതും എനിക്ക് ഒരു സാധാരണ ഇന്ത്യക്കാരനെപ്പോലെ വെറും വ്യാജവും വിദേശീയവുമായ വിഭാഗീയ ആരാധന മാത്രമായിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, മഹാത്മാഗാന്ധിയെയും അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ദേശീയ പ്രസ്ഥാനത്തെയും സത്യം, അഹിംസ, സ്നേഹം, ശത്രുക്കളോട് പോലും ക്ഷമ എന്നിവയുടെ ഉറച്ച അടിത്തറയിൽ പ്രചോദിപ്പിച്ച അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ പ്രസിദ്ധമായ “ഗിരിപ്രഭാഷണം” കാരണം പ്രഭു യേശുവിനോട് എനിക്ക് അൽപ്പം തുറന്ന മനസ്സ് ഉണ്ടായിരുന്നു.
1954-ൽ ഒരു ദിവസം വൈകുന്നേരം, ഒരു കൗമാര വിദ്യാർത്ഥിയായി എൻ്റെ ഹോസ്റ്റൽ മുറിയിലിരുന്ന് ഞാൻ ഇംഗ്ലീഷ് (അതായിരുന്നു എൻ്റെ വിഷയം) പുസ്തകം പഠിക്കുമ്പോൾ, “ഗിരിപ്രഭാഷണം” എന്ന തലക്കെട്ടിലുള്ള ഒരു പാഠം കണ്ടു. ഞാൻ ആ മുഴുവൻ ഭാഗവും ഒറ്റ ശ്വാസത്തിൽ വായിച്ചു! ഓ! അത് ഇന്ത്യയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യസമയത്ത് ഗാന്ധിജിയുടെ ജീവിതത്തെയും പ്രവൃത്തികളെയും പ്രചോദിപ്പിച്ച അതേ സന്ദേശമായിരുന്നു. ഈ മഹത്തായ പ്രഭാഷണം വായിക്കുമ്പോൾ, “നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ കുട്ടിക്കാലം മുതൽ അന്വേഷിക്കുന്ന ആ വ്യക്തി ഞാൻ ആകുന്നു!” എന്ന് ചുറ്റും നിന്ന് ഒരു ദിവ്യശബ്ദം എന്നോട് ആവർത്തിച്ച് പറയുന്നത് ഞാൻ കേട്ടു. അത് ഒരു സ്വർഗ്ഗീയമായ മഹാപ്രകാശത്താൽ എന്നെ കീഴടക്കി!
യഥാർത്ഥ ദൈവത്തിന്റെയും അവിടുത്തെ കൃപയുടെയും പരമമായ സാക്ഷാത്കാരം തേടുക എന്നതായിരുന്നു യുഗങ്ങളായി വൈദിക ഋഷിമാരുടെ ആഗ്രഹം. എൻ്റെ ഹൃദയത്തിലെ അതേ ദാഹം സ്വർഗ്ഗീയ പിതാവിൻ്റെ ഈ മഹത്തായ സുവിശേഷത്തിൻ്റെ ശക്തിയാൽ ജ്വലിച്ചു. അത് എന്നെ ഏകനും നിത്യനുമായ ദൈവത്തിൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ കൊണ്ടുവന്നു. അവൻ നമുക്കെല്ലാവർക്കും വേണ്ടി ജഡമായിത്തീർന്നു, അവനിൽ മാത്രം നമുക്ക് “സാക്ഷാത്കാർ” – നമ്മുടെ ദൈവത്തെ, എല്ലാവരുടെയും പിതാവിനെ, പൂർണ്ണമായി സാക്ഷാത്കരിക്കാൻ കഴിയും.

മഹാമന്ത്രം (രക്ഷയുടെ സാരം)
“ദൈവം ലോകത്തെ അത്രയധികം സ്നേഹിച്ചു, തൻ്റെ ഏകജാതനായ പുത്രനെ നൽകി, അവനിൽ (യേശുവിൽ) വിശ്വസിക്കുന്ന ആരും നശിച്ചുപോകാതെ നിത്യജീവൻ പ്രാപിക്കേണ്ടതിന്.” യോഹന്നാൻ 3:16.
“കർത്താവിൻ്റെ നാമം വിളിച്ചപേക്ഷിക്കുന്നവൻ രക്ഷിക്കപ്പെടും” അപ്പൊസ്തല പ്രവൃത്തികൾ 2:21