ஐந்து பாண்டவ சகோதரர்கள் புனித மகாபாரதப் போரை முடித்திருந்தனர். வெற்றியடைந்த மன்னர்களுக்குரிய யாகத்தையும் கூட அவர்கள் முடித்திருந்தனர், இது உதிக்கும் சூரியனின் புகழைப் போல மன்னர்களின் மகிமையைக் குறிக்கிறது. இப்போது அவர்கள் தங்கள் பூமிக்குரிய யாத்திரையை முடிக்கும் முன் அடைய வேண்டியது நித்திய ஆனந்தத்தை மட்டுமே. அந்த உண்மையான இரட்சிப்பைப் பெறும் இலக்கைத் தொடரும் வகையில், அவர்கள் ஹரித்வார் என்ற புனித யாத்திரை மையத்தை அடைந்தனர்.
எப்படியாவது மோட்சத்தை (இரட்சிப்பு) அடைந்து, மனித ஆத்மாவின் ஒரே ஆழமான ஏக்கத்தை நிறைவேற்றுவதற்காக, அவர்கள் மாபெரும் கங்கைக் கரையில் வந்து, பிரம்ம குண்டத்தின் ஹர் கி பௌடியில் சடங்குகளின்படி புனித நீராடினர். பின்னர் இரட்சிப்புக்கான தங்கள் தேடலை நிறைவேற்ற, இமயமலைகளின் அற்புதமான பள்ளத்தாக்குகளை நோக்கி ஏறச் சென்றனர்.
பிரம்ம குண்டத்தில் உள்ள கங்கை நீரில் சடங்கு ரீதியாக நீராடியது மோட்சத்தை (இரட்சிப்பு) அடைவதற்கான தூய்மையான மற்றும் புனிதமான பாதையில் அவர்களைக் கொண்டு வந்ததா என்பது பதிலளிக்கப்படாத ஒரு மர்மமாகவே இருந்தது. அதை மீட்பரும் நித்திய தேவன் ஒருவரே அறிவார். ஸ்ரீமத் பகவத் கீதையின் குரலைக் கேட்கும்போது எச்சரிக்கை மணிகள் ஒலிப்பதைக் கேட்கலாம்.
'மனுஷம் லோகம் முக்தி த்வாரம்' என்றால் மனித உடலிலுள்ள ஆயுட்காலம் விடுதலையின் வாயில் என்பதாகும்.
நாம் சிக்கலான உறவுகள் மற்றும் குழப்பங்கள் நிறைந்த உலகில் வாழ்கிறோம். இவற்றில் முன்னேற்றமும் வாய்ப்புகளும் பல மடங்காக வந்து கொண்டிருக்கின்றன, இருந்தபோதிலும் நீண்டகால சமாதானத்திற்கான வழிகளையும், வழிகளையும் கண்டுபிடிப்பதில் ஒரு அவநம்பிக்கை உள்ளது.
அந்த சமாதானம் மற்றும் மகிழ்ச்சியின் பாதையில் யாத்திரை செய்கிறவர்களான நமக்கு அது என்ன அர்த்தம் என்பதைப் பகிர்ந்து கொள்ளும்படி, தேவன் ஜீவனுள்ள வார்த்தை நம் அனைவரையும் இயக்குகிறது. இக்கட்டுரை புஷ்கரின் தலைமை அர்ச்சகரின் மகனான பண்டிட் தர்ம் பிரகாஷ் ஷர்மா அவர்களால் எழுதப்பட்டுள்ளது, மேலும் இது பண்டைய புத்தகங்களில் (வேதவசனங்களில்) இருந்துள்ள உண்மையையும், பிரவு ஈஷு க்ரிஸ்ட் (கர்த்தராகிய யேசு) உடனான அவரது பயணத்தையும் சுருக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. இந்த எளிய மற்றும் உண்மையான சத்தியம் பலரின் வாழ்க்கையை வளப்படுத்தி, ஜீவனுள்ள தேவனிடத்தில் சமாதானத்தையும் மகிழ்ச்சியையும் கொண்டு வரும் என்ற எங்கள் ஜெபத்துடன் இந்தக் கையேடு வெளிவருகிறது.

இரட்சிப்பின் பெரும் தேவை மற்றும் அதை ஏன் அடைய முடியாது
மோட்சத்தின் அல்லது இரட்சிப்பின் புலப்படும் அனுபவம் மனிதகுலத்தின் கடினமான பிரச்சினையும் மிகப்பெரிய தேவையும் ஆகும். விவேக சூடாமணி புத்தகம் இந்த உண்மையை எவ்வளவு தெளிவாக விளக்குகிறது, அனைத்துப் படைப்புகளிலும், மனிதப் பிறப்பு அடைவது கடினம், அதிலும் குறிப்பாக ஆண் உடல் பெறுவது மிகவும் கடினம் என்று கூறுகிறது. பிராமணனாகப் பிறப்பது அரிது, வேத தர்மத்துடன் இணைந்திருப்பது அதைவிட அரிது. இவற்றுள் பெறுவதற்கு மிகக் கடினமானது, பிரம்மத்தின் (ஒரே தேவன்) மற்றும் மாயையின் (பாவத்தின், மாயையின் மற்றும் அறியாமையின் பிணைப்பு) மர்மத்தைப் புரிந்து கொண்டு, பின்னர் மோட்சத்தை (இரட்சிப்பு) அடையும் வழியைக் கண்டுபிடிக்கும் பிறப்பு ஆகும்.
மோட்சத்தை அல்லது இரட்சிப்பைப் பெறுவதில் உள்ள சிரமத்தை வரைபடமாக சித்தரிக்கும் ஒரு மிக அழகான கதை வேத காட்சியில் இருந்து உள்ளது. ஒரு காலத்தில் ஒரு மனிதன், மீட்புக்கான எளிய வழியைத் தேடி, ஆதி சங்கராச்சாரியரிடம் சென்றான். அப்போது குரு, இரட்சிப்பைப் பெறுவதற்காக தேவனுடன் ஐக்கியத்தை அடைபவன், உண்மையாகவே சமமாக இருக்க வேண்டும் என்றார். பின்னர், ஒருவன் கடலின் அருகே உட்கார்ந்து மணல் கரையில் ஒரு குழியைத் தோண்ட பொறுமையுள்ளவனாக இருக்க வேண்டும், பிறகு அவன் ஒரு குஷா புல்லை எடுத்து, அதை கடல் நீரில் நனைத்து, அந்த புல்லின் வழியாக கடலின் நீரை சொட்டு சொட்டாக, அவன் தோண்டிய குழிக்குள் கொண்டு வர வேண்டும். கடல் நீர் முழுவதும் அந்தக் குழிக்குள் கொண்டு வரப்பட்டால், அப்போது அவன் மோட்சத்தை அடைவான்.

மோட்சத்தின் தேடலும் அடைதலும்
ஆரிய முனிவர்கள் மற்றும் யாத்திரை செல்லும் துறவிகளின் தலைமுறைகளின் அனைத்துத் தவங்களும் இரட்சிப்பின் வழியைத் தேடுவதாகவே இருந்தது. வேதங்களில் தொடங்கி உபநிஷதங்கள், ஆரண்யகங்கள், புராணங்கள் வழியாகப் பயணித்து, அவர்கள் தங்கள் யாத்திரையை நிர்குண (ஆவியில்) மற்றும் சகுண (ஆனந்தமான வடிவத்தில்) பக்திப் பாதையின் மூலம் தொடர்ந்தனர். அதே நேரத்தில் அவர்கள் அசைக்க முடியாத மற்றும் உண்மையான ஆவிக்குரிய தாகத்துடன் தொடர்ந்து முன்னோக்கிச் சென்றனர். மோட்சத்தை உண்மையில் எங்காவது பார்க்கவும் அனுபவிக்கவும் முடியுமா? பாவத்தால் கட்டுண்ட மனிதன் சத்தியத்திற்கான தனது தேடலில் தொடர்ந்து நிலைத்திருக்கும்போது. நித்திய தேவன் மற்றும் அனுபவத்தில் அவரை அடைவது, மனிதனுடன் ஒளிந்தும் பிடிபட்டும் விளையாடுவதாகத் தெரிகிறது, மேலும் 'எவ்வளவு காலம்? எவ்வளவு காலம்...' என்று ஒரு அழுகுரல் ஒலிக்கிறது. இது எவ்வளவு காலம் தொடரும்?
ஆனால், அத்தகைய கொடூரமான மற்றும் புலம்பல் நிறைந்த முழு இருளின் தருணங்களில், பல யுகங்களுக்கு முன்பு பரந்த அடிவானத்தின் நீளம் மற்றும் அகலத்தில் ஒரு வெள்ளிக் கோடு தோன்றுகிறது. உலக வரலாறானது சுமார் இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு அனைத்து முக்கிய மதங்களின் தத்துவங்களும் அதன் உச்சத்தை அடைந்த நேரத்தில் - கிரேக்கர்களின் தத்துவம், சாங்கியம், வேதாந்தம், யோகா, எபிரேயம், ஜைனம், பௌத்தம், பாரசீகம் மற்றும் பிற தத்துவங்கள் - அவற்றின் சூரியன் அஸ்தமித்துக் கொண்டிருந்தது. மனிதகுலம் ஆவிக்குரிய அடிவானத்தில் மங்கிப்போய்க் கொண்டிருந்தபோது, உன்னதமான தேவன் தாமே கர்த்தராகிய யேசு கிறிஸ்துவில் ஒரு சரீரத்தை எடுத்தார். அவர் பூரண அவதாரமாக அல்லது பூர்ண அவதாரமாக வெளிப்பட்டார், அதனால், பாவத்தின் கூலியின் சுமை, மற்றும் மரணத்தின் பிணைப்பு அல்லது 'கர்ம-தண்டா', மனிதகுலத்தை வாட்டிவதைக்கும் இவை யேசுவால் தனிப்பட்ட முறையில் நீக்கப்படலாம். "இது முடிந்தது" என்று சொல்லி, அவர் மனப்பூர்வமாக சிலுவை எனும் பலிபீடத்தின் மேல் மனிதனின் பாவங்களுக்காகப் பரிகாரம் செய்யத் தம்மை ஒப்புக்கொடுத்தார். மனிதனாக அவதாரம் எடுத்து, அந்த மனித அவதாரத்தின் கீழ் மரணத்தை அனுபவிப்பதன் மூலம், அவர் 'த்ராதா' (மனிதகுலத்தின் ஒரே இரட்சகர்) மற்றும் 'பித்ருதம் பித்ராண பிதா' (ரிக் வேதம் 4: 17:17 இல் கற்பனை செய்யப்பட்ட அனைத்துப் பிதாக்களிலும் மிகவும் நேசத்துக்குரிய பரலோகப் பிதா) என்ற தம் பங்கை நிறைவேற்றினார்.

கர்த்தராகிய யேசு கிறிஸ்து, இரட்சிப்பின் ஆசிரியர், பாவமற்றவர் & பூரண அவதாரம்
அழகான இயற்கையின் பரந்த படைப்பு; பாரதம் என்று அழைக்கப்படும் ஆரியர்களின் தேசத்தின் மகன்களும் மகள்களும் அதன் ஒரே படைப்பாளரும் ஜீவனுள்ள தேவனுக்காக நீளம் மற்றும் அகலம் முழுவதும் ஏங்குகின்றனர். வேதங்களின் தீவிர ஜெபங்கள், உபநிஷதங்களின் ஆழமான ஏக்கம் ஆகியவை அந்த ஒரு பரிசுத்தமான மற்றும் தூய்மையான ஜீவியான பாவிகளை விடுவிக்கிறவரை நோக்கி செலுத்தப்படுகின்றன.
இந்த பிரபஞ்சத்திலும் அதைச் சுற்றியுள்ள எல்லா துன்பங்களையும் தணிக்க, பல பெரிய ஆளுமைகளும் துறவிகள், தீர்க்கதரிசிகள் மற்றும் ஆசாரியர்கள் அல்லது அரசர்கள் மற்றும் சக்கரவர்த்திகள் பிறந்தனர், ஆனால் இந்த பூமியின் ஒவ்வொரு மூலையிலும் மூலையிலும், மரணத்தின் கொடுமையின் முடிவில்லாத வல்லமையிலிருந்து மனிதனை விடுவித்து, முழு இரட்சிப்பையும் அளிக்கக்கூடிய ஒருவருக்காக ஒரு புலப்படும் ஏக்கம் மற்றும் தேடுதல் இன்னும் இருந்தது; ஆம், ஒரு அன்பான தேவனின் பரிசுத்தமான குற்றமற்ற பூரண அவதாரம். அப்போதுதான்; இருண்ட இரவின் மார்பிலிருந்து விடிவெள்ளி தோன்றியது. நித்தியமானவர் மற்றும் சிருஷ்டிக்கப்படாதவர்; முதல் மற்றும் கடைசி தேவனாகிய ஆல்பாவும் ஒமேகாவும், பாவத்தின் பலமான பிடியில் உதவியின்றி சிக்கித் தவித்த மனிதகுலத்தின் மீதுள்ள ஆழமான இரக்கத்தினால், தாமே மனித அவதாரத்தை எடுத்துக்கொண்டார். இது ஒரு பூரண அவதாரம், அதற்காகவே, முழு சிருஷ்டியும் ஒவ்வொரு ஜீவராசியும் மிகுந்த நம்பிக்கையுடன் ஆவலுடன் எதிர்பார்த்தது. வேத வசனங்களில் வணக்கத்திற்குரிய மற்றும் போற்றுதலுக்குரிய "வாக் வை பிரம்" (பிருஹதோ ஆரண்யக உபநிஷத் 1:3, 21, 41:2 ) அதாவது: வார்த்தையே தேவன்; சப்தாக்ஷர பரம் பிரம்; (பிரம்மபிந்து உபநிஷத் 16) அதாவது: லோகோஸ் என்பது அழிவற்ற தேவன், எல்லா சிருஷ்டிக்கும் காரணமும் ஆளுகிறவருமான உன்னத தலைவர் (ரிக்வேதம் 10:125) ஆவார். அவர் பாவமுள்ள மனிதகுலத்தைக் காக்கவும் இரட்சிக்கவும், தாமே பரிசுத்தமான மற்றும் பாவமற்ற ஒரு சரீரத்தில் இந்த பூமியில் தோன்றினார்.

தெய்வீகத்தின் ஆள்வடிவம்: யேசு கிறிஸ்து, தேவனின் குமாரன்.
முக்கியமான இந்து புராணங்களில் ஒன்றான பவிஷ்ய புராணம், ஸ்ரீ பகவத் கீதையின் எழுத்தாளரான மகரிஷி வேதவியாசர் அவர்களால் கி.மு. 20 இல் சமஸ்கிருதத்தில் எழுதப்பட்டது. இது பிரதிசர்க் பர்வம், பாரத் கண்டம், வசனம் 31 இல் இந்த புனித அவதாரத்தைப் பற்றி தெளிவாக விவரிக்கிறது:
யீஷ் மூர்த்தி ஹ்ருதயம் ப்ராப்த நித்ய ஷுத்த ஷிவங்கரி;
யீஷா மாஷி இத்திச்ச மம நாம ப்ரதிஷ்ததம்,
அதாவது: நித்தியமான, பரிசுத்தமான, இரக்கமுள்ள மற்றும் இரட்சிப்பைக் கொடுக்கிற தேவனின் வெளிப்பாடு; நம் இதயங்களில் வாசம் செய்கிறவர் வெளிப்பட்டார். அவருடைய பெயர் யீஷு மாஷி (யேசு கிறிஸ்து).
இந்த இரட்சகரும் தேவனின் அவதாரமும் பற்றி பேசும் பவிஷ்ய புராணங்கள், அவரைப் **புருஷ ஷுபம்** (குற்றமற்ற மற்றும் பரிசுத்தமான நபர்) என்றும்; **பல்வான் ராஜா கௌரங் ஸ்வேத வஸ்த்ரகம்** (வெள்ளை உடை அணிந்த ஒரு பரிசுத்த நபரிலுள்ள சர்வ மகாராஜா) என்றும்; **யீஷ் புத்ரா** (தேவனின் குமாரன்) என்றும்; **குமாரி கர்ப்ப சம்பவம்** (ஒரு கன்னியிடமிருந்து பிறந்தவர்) என்றும்; மற்றும் **சத்ய வரத பராயனம்** (சத்தியத்தின் பாதையைப் பராமரிப்பவர்) என்றும் குறிப்பிடுகின்றன.
கர்த்தராகிய யேசு கிறிஸ்துவின் தெய்வீக அவதாரத்தைப் பற்றி இந்தியாவின் புனித நூல்கள் மட்டுமல்ல, மனிதகுலத்தின் இரட்சகரைப் பற்றி பேசுகின்றன; ஆனால் மிகப்பழமையான யூதர்களின் புனித எழுத்துக்களும் பழைய ஏற்பாட்டுப் புத்தகங்களும் அவர் பிறப்பதற்கு எழுநூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பே "அவரிடத்தில் பாவம் இல்லை" (ஏசா. 7:14) என்று சாட்சியளித்தன. இஸ்லாம் கூட, அதன் தலைமை மத வேதமான புனித குர்ஆனில், சூரத் மரியமில் கர்த்தராகிய யேசு கிறிஸ்துவைப் பற்றி "ரூஹ் அல்லாஹ்" என்று குறிப்பிடுகிறது, அதாவது அவர் தேவனின் ஆவி என்றும் மரியாள் அனைத்துப் பெண்களிலும் மிகவும் பரிசுத்தமானவர் என்றும் கூறுகிறது.
ஒரே மற்றும் நித்திய சர்வவல்ல தேவன் எப்போதாவது அவதாரம் எடுத்திருக்கிறாரா? அப்படியானால், அதைச் சுட்டிக்காட்டும் வாக்குறுதிகளும் அறிகுறிகளும் என்ன? வேதவசனங்களும் புனித எழுத்துக்களும் தேவன் கொண்டிருக்க வேண்டிய பின்வரும் குறிப்புகளையும் தடயங்களையும் நமக்குத் தருகின்றன: **சநாதன சப்த பிரம்மா** (நித்தியமானவர் மற்றும் வார்த்தையாகிய தேவன்), **ஸ்ருஷ்டிகர்த்தா** (படைப்பாளர்), **சர்வக்ஞா** (சர்வ ஞானமுள்ளவர்), **நிஷ்பாப்-தேகி** (பாவமற்றவர்), **சச்சிதானந்தா** (சத்தியம், உணர்வு & மகிழ்ச்சி), **த்ரி ஏகாய பிதா** (திரியேக தேவன்), **மஹா கர்ம யோகி** (தேவனின் சித்தத்தை நிறைவேற்றுபவர்களில் மிகச் சிறந்தவர்), **சித்த பிரம்மச்சாரி** (சபதத்தால் பூரண பிரம்மச்சாரி), **அலௌகிக் சன்யாசின்** (இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்ட துறவி), **ஜகத் பாப் வாஹி** (உலகத்தின் பாவத்தைச் சுமப்பவர்), **யக்ஞ புருஷ** (பலிபீடத்தின் பலி), **அத்வைதா** (ஒரே ஒருவர்), மற்றும் **அனுபம் பிரேமி** (ஒப்பற்ற நேசிப்பவர்)
தேவனின் வார்த்தையாகிய, வேதாகமத்தின் புதிய ஏற்பாட்டில் இந்த குணாதிசயங்கள் அனைத்தும் மற்றும் யேசுவின் வாழ்க்கை மற்றும் பரிசுத்த ஆளுமை மூலம் தெளிவாக வெளிப்படும் தேவ அவதாரத்தின் தனித்துவத்தின் பல அம்சங்களும் உள்ளன.

இரட்சிப்பு: யேசு கிறிஸ்துவில் மட்டுமே
தேவன் தமது குமாரன் மூலமாக இரட்சிப்பை நமக்கு வழங்கியதைப் பற்றி, யேசுவின் மூலமான தேவனுடைய பரிசுத்த வார்த்தை இவ்வாறு கூறுகிறது: "தேவன் பூர்வ காலங்களில் அநேக முறை, அநேக வகைகளில், நம்முடைய பிதாக்களுக்குத் தீர்க்கதரிசிகளைக் கொண்டு பேசியதுமன்றி, இக்காலத்தின் கடைசியில் தம்முடைய குமாரனைக் கொண்டு நமக்குப் பேசினார்; இவரைச் சகலத்துக்கும் சுதந்தரவாளியாக நியமித்தார், இவரைக்கொண்டு உலகங்களையும் உண்டாக்கினார். இவர் அவருடைய மகிமையின் பிரகாசமும், அவருடைய தன்மையின் சொரூபமாயுமிருந்து," (எபி. 1:1-3). "நானே வழி, சத்தியம், ஜீவன்; என் மூலமாகவன்றி ஒருவனும் பிதாவினிடத்தில் (தேவனிடத்தில்) வரான்" (யோவான் 14:6) நானும் என் பிதாவும் ஒன்றாயிருக்கிறோம் (யோவான் 10:30).
யேசு கிறிஸ்துவுக்குள் இருப்பவர்களுக்கு இப்பொழுது ஆக்கினைத்தீர்ப்பில்லை; அவர்கள் மாம்சத்தின்படி நடவாமல் ஆவியின்படியே நடக்கிறார்கள் (ரோமர் 8:1) ஏனென்றால், பாவத்தின் கூலி மரணம்; தேவனின் வரமோ நம்முடைய கர்த்தராகிய யேசு கிறிஸ்துவினால் நித்திய ஜீவன் (ரோமர் 6:23)
அன்புள்ள நண்பரே, நீங்கள் இரட்சிப்பின் பாதையில் ஒரு பயணியா? உங்கள் ஆத்மா ஜீவனுள்ள தேவனுக்காக ஏங்கி தாகம் அடைந்திருக்கிறதா? கர்த்தராகிய யேசு கிறிஸ்துவில் மட்டுமே, உங்கள் பாவங்களின் பிணைப்பிலிருந்து நீங்கள் மீட்பைப் பெறலாம், மேலும் எல்லாப் புரிதலையும் கடந்த சமாதானத்தைப் பெறலாம். இந்த நொடியே அவதாரம் எடுத்த தேவன் உங்களை அழைக்கிறார். "பூமியின் கடையெல்லைகளில் உள்ளவர்களே, என்னைப் பாருங்கள், அப்பொழுது இரட்சிக்கப்படுவீர்கள்; ஏனெனில் நானே தேவன், வேறொருவரும் இல்லை!" (ஏசா. 45:22) "அவரை (யேசுவை) விசுவாசிக்கிறவன் எவனோ, அவன் கெட்டுப்போகாமல் நித்திய ஜீவனை அடையும்படிக்கு, தேவன் தம்முடைய ஒரேபேறான குமாரனைத் தந்தருளி, இவ்வளவாய் உலகத்தில் அன்பு கூர்ந்தார்" (யோவான் 3:16) இரட்சிப்பு கர்த்தராகிய யேசு கிறிஸ்துவைத் தவிர வேறு எங்கும் கிடைக்காது. சர்வவல்ல தேவன் இந்த சத்தியத்தில் உங்களை பலப்படுத்தி நிலைநிறுத்துவாராக என்பது எங்கள் ஆழமான ஜெபம்.
"ஆஷ்ராதா பரம் பாபம் ஷ்ராதா பாப பிரமோசினி" (மகாபாரதம், சாந்தி பர்வம் 264:15:19) அதாவது: அவிசுவாசமாக இருப்பது ஒரு பெரிய பாவம், ஆனால் விசுவாசமும் நம்பிக்கையும் ஒருவரின் பாவங்களைக் கழுவிவிடும்.

“இரட்சிப்புக்கான பாதை” என்ற செய்தியின் எழுத்தாளரிடமிருந்து ஒரு சாட்சியின் வார்த்தை
கர்த்தராகிய யேசு கிறிஸ்துவும், மதம் என்று சொல்லப்படும் கிறிஸ்தவமும், எனக்கு ஒரு போலியான மற்றும் அந்நியப் பிரிவுக் கலாச்சாரமாக இருந்தது - பெரும்பாலான பொதுவான இந்தியர்களுக்கு இருப்பது போல. இருந்தும் மகாத்மா காந்திக்கும் அவரது தேசிய இயக்கத்துக்கும் சத்தியம், அகிம்சை, அன்பு மற்றும் எதிரிகளுக்கும் கூட மன்னிப்பு ஆகியவற்றின் உறுதியான அஸ்திவாரத்தின் மீது உத்வேகம் அளித்த அவரது பிரபலமான "மலைப் பிரசங்கத்தின்" காரணமாக, கர்த்தராகிய யேசுவின் மீது என் மனதில் ஒரு சிறிய திறந்த மனப்பான்மை இருந்தது.
1954 ஆம் ஆண்டு ஒரு மாலை, நான் ஒரு இளம் வயது மாணவனாக எனது விடுதி அறையில் ஆங்கிலப் புத்தகத்தைப் (அதுவே எனது பாடமாகும்) படித்துக் கொண்டிருந்தபோது, நான் "மலைப் பிரசங்கம்" என்ற தலைப்பைக் கொண்ட ஒரு பாடத்தைக் கண்டேன். நான் முழு உரையையும் ஒரே மூச்சில் வாசித்தேன்! ஆஹா! இந்தியாவின் சுதந்திர இயக்கத்தின் போது காந்திஜியின் வாழ்க்கையையும் வேலைகளையும் ஊக்குவித்தது அதுவே! இந்த மாபெரும் பிரசங்கத்தைப் படிக்கும் போது, ​​எல்லாப் பக்கங்களிலும் இருந்து ஒரு தெய்வீகக் குரல் என்னிடம் திரும்பத் திரும்பச் சொன்னது - "நான் உனது குழந்தைப் பருவத்திலிருந்தே நீ தேடிக் கொண்டிருக்கிற அதே நபர்!" - இது ஒரு பரலோக மேலான ஒளியினால் என்னைக் கட்டுப்படுத்தியது!
யுகங்களாக வேத ரிஷிகளின் விருப்பம், உண்மையான தேவனை மற்றும் அவருடைய கிருபையை அடையும் இறுதி அனுபவத்தைத் தேடுவதாக இருந்தது. என் இருதயத்தின் அதே தாகம், பரலோகப் பிதாவின் இந்த மகத்தான நற்செய்தியின் வல்லமையின் மூலம் பற்றவைக்கப்பட்டது, மேலும் அது என்னை ஒரே நித்திய தேவனுடைய பாதத்திற்குக் கொண்டு வந்தது. அவர் நம் அனைவருக்கும் மாம்சமானார், அவரில் மட்டுமே நாம் "சாக்ஷாத்கார்" - நமது தேவனாகிய, எல்லாவற்றின் பிதாவினுடைய பூரண அனுபவத்தை - அடைய முடியும்.

மகா மந்திரம் (இரட்சிப்பின் சாரம்)
"தேவன், தம்முடைய ஒரேபேறான குமாரனைத் தந்தருளி, அவரை விசுவாசிக்கிறவன் எவனோ, அவன் கெட்டுப்போகாமல் நித்திய ஜீவனை அடையும்படிக்கு, இவ்வளவாய் உலகத்தில் அன்பு கூர்ந்தார்" யோவான் 3:16.
"கர்த்தருடைய நாமத்தைத் தொழுதுகொள்ளுகிறவன் எவனோ, அவன் இரட்சிக்கப்படுவான்" அப்போஸ்தலர் 2:21